Tón-Lystin

Andri Már Sigurðsson (1984), sem stundum skúrar blúsheiminn undir nafninu Joe Dubius, er sennilega best þekktur sem aðalrödd og gítar- og banjóleikari í framlínu Contalgen Funeral. „Þegar ég var yngri komst ég í plöturnar hans pabba, hlustaði mikið á Queen, Bubba, CCR , Deep Purple og allskonar. Svo voru það bílferðir með mömmu til Hólmavíkur þar sem Abba og Sálin voru ráðandi. Núna er ég aðallega að hlusta á upptökur sem fara á næstu plötu með Contalgen Funeral, maður spilar þetta þar til maður fær hálfgert ógeð á þessu.“

Tónlistaráhugakonan Elísabet J. Gunnarsdóttir er Króksari í húð og hár, uppalinn á Öldustígnum frá því snemmsumars 1970 og síðan á Suðurgötunni. Elísabet spilar ekki á neitt hljóðfæri en hefur þó verið beðin um að syngja sem henni finnst nokkuð merkilegt afrek.Uppáhalds Júróvisjónlagið hennar er Wild Dances með hinn úkrönsku Ruslönu.

Að þessu sinni er það skífuþeytarinn Sigurður Sveinsson – Siggi Sveins – sem svarar Tón-lystinni. Einhverjir ættu að kannast við hann ef þeir stunduðu Hótel Mælifell á pastellituðum eitís áratugnum en þar þeytti kappinn skífum af miklum móð. Siggi eyddi æskuárunum á Hjallalandi í Skagafirði og á Króknum. Siggi segir Purple Rain með Prince koma sterklega til greina sem bestu plötu allra tíma.

Inga Heiða Halldórsdóttir (1975) er alin upp á Miklabæ í Óslandshlíðinni. Helstu tónlistarafrek sín segir hún hafa verið að þeyta skífum á skólaböllum á Hofsósi en hún spilar ekki á hljóðfæri. „Eldri systkini mín fóru í blokkflautunám með þeim afleiðingum að það var ekkert tónlistarnám í boði fyrir örverpið,“ segir Inga Heiða sem nú er búsett í Reykjavík.

Halldór Þormar Halldórsson er af árgangi 1964, uppalinn á Sauðárkróki en hefur um þó nokkurn tíma alið manninn á Siglufirði og meðal annars verið fastamaður í Útsvars-liði Fjallabyggðar síðustu árin. Halldór spilar á gítar og bassa en spurður út í helstu tónlistarafrek segir hann: „Reyndi aldrei alvarlega að feta þá slóð af virðingu fyrir tónlistinni og hef verið dyggari hlustandi en þátttakandi. Er með útvarpsþátt á FMTrölli 103,7 sem heitir Orðlaus. Það er mitt framlag í augnablikinu.“

Vignir er af árgangi 1976 og hefur verið viðloðandi tónlist næstum frá þeim tíma og uppáhalds tónlistartímabil hans spannar breitt tímabil eð frá 1956-2013. Hljóðfærið er aðallega bassagítar en Vignir segist gutla einnig á gítar og nokkur önnur hljóðfæri. Þegar hann er spurður hver helstu tónlistarafrek séu segir hann: -Ég vona að þau séu enn ógerð. Vignir svarar hér spurningunum í Tón-lystinni.

Friðrik Margeir Friðriksson er Skagfirðingur í húð og hár, býr á Sauðárkróki og af hinum eðalárgangi 1960. Margeir segist klæmast á kassagítar og basla við bassaleik og leikur hann núna í húsbandi Leikfélags Sauðárkróks en verið er að æfa nýtt leikrit sem samið er í kringum lög Geirmundar Valtýssonar. Margeir settist við tölvuna og svaraði nokkrum laufléttum spurningum í Tón-lystinni.

Helstu tónlistarafrek: Klárlega þegar ég söng í Skaffó með Sense um árið…. nei djók! Ég var einu sinni bókuð í afmæli og engin önnur en Eivör hitaði upp fyrir mig ( ég kannski tek það fram að hún var á hraðferð og varð að fá að vera á undan ). En ætli það hafi ekki verið toppurinn þegar ég var framlag íslands á norænni vísnahátíð í Stokkhólmi. Ég var 19 ára og fannst það ansi mikill heiður.

Björn Magnús Árnason er fæddur 1985 og hefur spilað á gítar frá því hann var 12 eða 13 ára, líka banjó sem hann segist hafa verið alltof latur við að spila á. Hvað varðar helstu tónlistarafrek sín segir Björn Magnús: -Lenti einhvern tíma í 2. sæti á órafmagnaðri tónlistarkeppni í MA auk þess að hafa sungið Nínu á söngvakeppni þar sem við lentum óformlega í 4. sæti. Annars er það alltaf afrek útaf fyrir sig þegar við félagarnir frá Króknum tökum Twist and Shout í partíum. Það er móment sem enginn ætti að fara á mis við.

Nýlega kom út diskur Sverris Bergmann, Fallið lauf, sem hlotið hefur einróma lof gagnrýnenda, hugljúf plata sem vel þess virði er að tékka á. Sverrir Bergmann Magnússon ólst upp í góðu yfirlæti í Drekahlíðinni á Sauðárkróki, fæddur árið 1980. Hann segist hafa byrjað að glamra eitthvað á píanó í tónlistarskólanum á Króknum en það hefði dugði skammt. Í seinni tíð hefur Sverrir rifið frekar í kassagítarinn og glamrað á hann.