Aðsent efni

Mikið fjaðrafok varð í samfélaginu fyrir skömmu þegar vitnaðist að ókunnugir menn væru komnir til Íslands með fulla vasa fjár og vildu reisa sjúkrahús og hótel þar sem starfað gætu um 1000 manns, eitthvað með þátttöku reyndra Íslenskra fjárfesta. Allt var klappað og klárt, staðsetning og samningar um verk sem nemur um 40 milljörðum lá fyrir á einni viku og ímyndarsmiðir unnu sína vinnu með kurt og pí.

Nú hellast yfir okkur fréttir um að stjórnmálamenn ætli að bæta kjör eldri borgara og öryrkja. Félagsmálaráðherra hyggst nú leggja fram frumvarp þegar aðeins nokkrar mínútur eru eftir af starfstíma hennar í embætti. Fjármálaráðherra fer mikinn þessa dagana. Hann ræðst á fjölmiðlamenn og pistlahöfunda og sakar þá um falsanir og að allt sem þeir birti sé þvættingur.

Í gegnum tíðina hafa verið settar á fót fjöldinn allur af opinberum nefndum og starfshópum sem skilað hafa af sér úttektum á byggðum landsins og skýrslum uppfullum af hugmyndum og hvað þurfi að gera til að styrkja stoðir þessara sömu byggða. Fjölmiðlar gera þessu skýr skil og stjórnmálamenn tjá sig um niðurstöðurnar. En svo gerist lítið enda oftast nær um að ræða tillögur til að bregðast við vanda en ekki hvernig leysa eigi hann. Byggðastefna sem virkar er sú sem raunverulega tryggir samhengi á milli velferðar og verðmætasköpunar fyrir alla landsmenn.

Frumvarp mennta- og menningarmálaráðherra um nýtt lánafyrirkomulag hjá Lánasjóði íslenskra námsmanna er hættulegt þar sem það vegur í raun að jafnrétti til náms. Ég tel mjög brýnt að fram fari ítarleg greining á því hvernig frumvarpið mætir þeim námsmönnum sem þar eiga í hlut, bæði eftir tekjum, aldri, kyni, búsetu og svo mætti áfram telja. Ég hef lengi haft áhyggjur af því að smátt og smátt sé verið að draga úr möguleikum fólks á landsbyggðinni til langskólanáms.

Byggðamálið stóra, úrbætur í fjarskiptum, er komið á gott skrið og engin ástæða til annars en fagna góðum áföngum sem nú vinnast á hverjum degi.

Leikskólar, grunnskólar, framhaldsskólar – öll menntun í heimabyggð skiptir miklu máli fyrir lífsgæði og val á búsetu fólks. Þessa dagana er starfið að hefjast í öllum skólum landsins.

Ég hef ákveðið að gefa kost á mér í prófkjöri Samfylkingarinnar, jafnaðarmannaflokks Íslands í Norðvestur kjördæmi sem fram fer 8. – 10. september næstkomandi og sækjast eftir 1. sæti á framboðslista flokksins.

Ég undirrituð, Hjördís Pálsdóttir í Stykkishólmi, hef ákveðið að bjóða mig fram í 5. - 7. sæti í forvali Vinstrihreyfingarinnar græns framboðs í Norðvesturkjördæmi fyrir komandi Alþingiskosningar.

Þegar maður hefur ekki nóg að gera eru mestar líkur á að maður geri einhverja bölvaða vitleysu. Eins og ýmsir hafa sjálfsagt tekið eftir hef ég ákveðið að gefa kost á mér í forvali Vinstri grænna í Norðvesturkjördæmi. Nú er það ekki svo að von mín um að hljóta þingsæti ráði þar för. Enda svo sem ekkert líklegt að svo muni fara, hreppi ég þriðja sæti listans. Ásetningur minn snýst miklu heldur um tækifæri til að taka þátt í umræðunni og geta sett mark mitt á hana.

Þó að, með því að gefa kost á mér í eitt af efstu sætunum í komandi prófkjöri VG, sé ég í raun að sækja um innivinnu í miðbæ Reykjavíkur, þá eru það málefni landsbyggðarinnar sem mest brenna á mér. Betri samgöngur, betra heilbrigðiskerfi og ljósleiðari hringinn í kringum landið eru þau mál sem ég vil setja í algjöran forgang. Þetta eru málefni landsbyggðarinnar ekki síður en höfuðborgarsvæðisins.