Dreifarinn

Landbúnaðarsýning fór fram í Reykjavík fyrir sunnan um helgina og herma fréttir að bærilega hafi til tekist. Gestir hvaðanæva að af landinu komu til að líta herlegheitin augum og flestir ánægðir. Það var þó einn sauðfjárbóndi úr Skagafirði sem hafði samband við Feyki og segir farir sínar ekki sléttar. „Ekki nóg með að einhver pilsaglenna meinaði mér að míga upp við vegg heldur mættu einhverjir kónar í júníformi sem bönnuðu mér að leggja bílnum mínum við þessa svokölluðu höll,“ segir Gísli Sölmundsson bóndi í Grænukinn í Vesturdal í Skagafirði.

Á dögunum hafði Helgi Ingólfsson heimspekingur samband við Dreifarann og sagðist fynna sig knúinn til að greina frá. „En ég er búinn að hugsa þetta fram og til baka og verð að viðurkenna að það er ekki við neinn að sakast í þessu máli, nema þá helst sjálfan mig, og ég vil fyrir alla muni taka fram að ég er alls ekki að álasa eða gagnrýna ritstjóra Feykis, þó svo hann hafi að sjálfsögðu spurt mig þessarar spurningar forðum,“ segir Helgi alvarlegur.

Fannar Snær Danélsson, vörubílstjóri og virkur í athugasemdnum, hafði samband við Dreifarann nú þegar tæp vika er liðin af Vetrar-Olympíuleikunum í PyeongChang í Suður-Kóreu. Fannari var mikið niðri fyrir þegar hann tjáði sig um frammistöðu Íslands: „Við erum bara eins og eymingjar í þessum vetrar hérna íþróttum, þetta er bara til háborinnar skammar, þetta... já þetta getuleysi. Við ættum vitaskuld, sjáðu til, að vera langbest þarna suður frá, já eða í það minnsta samkeppnishæf. Þetta er bara óskiljanlegt og í raun, sjáðu til, hreinasta óhæfa.“

„Feykir, góðan daginn...“ „Já, góðan daginn, hvar sagðirðu að þetta væri?“ „Hjá Feyki. Get ég eitthvað gert fyrir þig?“ „Já, sæll. Ég ætlaði einmitt að hringja í Feyki.“ „Jæja.“ ...

Sigurlaug Axelsdóttir, kirkjuvörður og rollubóndi, hringdi í Dreifarann á dögunum og sagðist vera orðin verulega áhyggjufull. „Já, ég held að hann Palli minn, maðurinn minn sko, sé alveg að missa það. Hann hefur nú alltaf verið upp eins og fjöður á morgnana þó hann hafi nú kannski ekki verið upp á sitt besta svona eftir jólin. En hann hefur nú yfirleitt náð sér á skrið í kringum þorrablótin, mætt með kúffullt trogið og verið kátur. Núna vildi hann ekki hafa neitt með sér nema súrar gúrkur frá ORA. Ég skil þetta bara ekki.“

Eysteinn Lýðvaldsson hafði samband við Dreifarann á dögunum en hann var þá nýkominn heim úr söluferð um landið. Hann selur bændum og búaliði verkfæri og segist oft eiga góðar samræður við fólk. Þar á meðal um boð og bönn.

Sigrún Gróa Gunnsteins hringdi í Dreifarann snemma á mánudagsmorgni og það er óhætt að segja að hún hafi haft eitt og annað á hornum sér. Sigrún Gróa vann við skrifstofustörf síðustu árin úti á vinnumarkaðnum en var áður verkstjóri í Vinnuskólanum. „Það var nú meira letiliðið í þessum Vinnuskóla,“ segir Gróa og bætir við: „Þessir krakkar halda allir að þeir hafi fæðst með silfurskeið í hendinni. Þetta var ekki svona þegar ég var að alast upp.“

Elliði Guðjónsson grunnskólakennari setti sig í samband við Dreifarann í gær og er óhætt að fullyrða að hljóðið hafi verið þungt í honum. „Já ég skal nú segja þér það að maður er orðinn langþreyttur á þessu ástandi. Þetta dregur mann bara niður í svartnættið og af og til, af og til sjáðu, hefur verið ljós í myrkrinu en svo hverfur það bara eins og dögg fyrir sólu,“ segir Elliði.

„Já, ég er hérna að hringja út af leiðaranum í síðasta blaði. Þarna þar sem segir að kellingar eigi að halda kjafti. Mikið óskaplega er ég sammála þessu. Ég vil bara þakka ritstjóranum fyrir þessi skrif. Getur þú þakkað honum fyrir mig?“ „Ég get komið því til skila já.“ „Já, mér finnst að konur ekki eiga að vera skipta sér að svona því sem skiptir máli í samfélaginu.Þær hafa ekki vit á þessu... þessu öllu.“

„Já, þetta er Guðmundur hérna.“ „Guðmundur?“ „Já einmitt.“ „Hvaða Guðmundur?“ „Það skiptir ekki máli góði.“ „Get ég eitthvað aðstoðað þig Guðmundur?“