Ný íslensk mynt - Stórir ávinningar fyrir land og þjóð

Vangaveltur hafa verið um hvað best er að gera í gjaldmiðilsmálum. Með því að taka einhliða upp gjaldmiðil annars ríkis þá þurfum við að kaupa hann, gjaldeyri með gjaldeyri, sem við eigum ekki og svo misstum við stjórn á peningamálum okkar til þess ríkis, sem ætti myntina. Ef við gengjum í ESB til þess að taka upp evruna, þá glötuðum við einnig stjórn á peningamálum okkar auk margvíslegrar forsjár margra eigin mála,  en Ísland er ekki í neinni stöðu að uppfylla skilyrði evruaðildar í bráð þótt við vildum. Eigum við því að halda í gömlu krónuna? Hún hefur bæði sína kosti og galla. Í stórum dráttum eru kostirnir sveigjanleiki en gallarnir óstöðuleiki. En er til önnur lausn?
Staðreyndir 

Það er staðreynd að Bandaríkjadalur er í mjög sérsakri stöðu með því að vera notaður í yfir 90% heimsviðskiptanna og vera varagjaldeyrisforði flestra ríkja veraldar. Einnig er að mesti partur skulda íslenska ríkisins og stórfyrirtæja er í Bandaríkjadölum, að innflutt hrávara s.s. bensín, olía og ál er í dölum og að sala á raforku, áli o.fl. er einnig í dölum. 

Ríkisdalur

XG - Hægri grænir, flokkur fólksins, vill taka hér upp nýja íslenskan lögeyri, sem hann kallar ríkisdal og tengja hann við Bandaríkjadal, dal á móti dal. Gengið gagnvart öðrum gjaldmiðlum fylgdi þá gengi Bandaríkjadals, en með þessu öðluðumst við æskilegan gengisstöðugleika og héldum á sama tíma eigin stjórn peningamála. Með slíkri nýrri íslenskri mynt gæfist sveigjanleiki til ýmissa hagfelldra aðgerða eins og afnáms  verðbólgumarkmiða Seðlabankans, afnáms almennrar verðtryggingar neyslu, húsnæðis og námslána, gjaldeyrishafta og minnkun lánsgjaldeyrisvaraforða Seðlabankans, sem kostar sórfé í vexti.  Stjórn á stýrivöxtum væri ennþá hjá okkur, en hefði nú virkileg áhrif með því að koma samhliða á stóraukinni bindiskyldu og útlánaþaki á viðskiptabankana og ná þá sjórn á peningamagni í umferð. Þannig hefði Seðlabanki Íslands í fyrsta sinn í sögunni þau tæki og tól, sem hann þarf til þess að hafa fulla stjórn á peningamálum þ.m. til að takast á við verðbólguna með árangri.

Snjóhengjur og vogunarsjóðir

Með hinum nýja lögeyri þyrftu eigendur þ.m.t. íslenskir eigendur íslenskra króna erlendis að koma með þær heim til að skipta yfir í ríkisdalinn ellegar týna þeim. Þrotabúum föllnu bankanna, eigendum aflandskrónanna og erlendu hrægammasjóðunum væri hægt að bjóða tvær leiðir til að losna úr viðjum gjaldeyrishaftanna: a) að skipta yfir í ríkisdal með 95% afföllum, eða b) skipta á aflandskrónugengi í 30 ára afborganalaust skuldabréf, útgefnu í bandaríkjadölum á 1,5% vöxtum. Annars yrðu erlendu hrægammasjóðirnir rukkaðir um 6% vexti á innistæðum sínum fyrir allt umstangið við gömlu krónuna. Þetta sparar tugi milljarða krróna á ári í vaxtakostnað. Peningana, sem koma í ríkissjóð með þessum aðgerðum, á að nota til þess að borga upp það sem hægt er og skuldbreyta svo því, sem út af sendur af skuldum ríkissjóðs og fara í nauðsynlegar fjárfestingar og vaxta og skattalækkanir hér á landi. Líta verður á aflandskrónurnar og niðurstöðu Icesave dómsins sem sérstakt tækifæri, snúa verður taflinu við og veita erlendum hrægammasjóðum makleg málagjöld. 

Mikilvægar og arðbærar aðgerðir

Leiðin er einföld, það yrði auðvelt að koma henni á á stuttum tíma og er auðvitað afar þjóðhagslega hagkvæm svo vægt sé til orða tekið. Þetta verður að gera áður en það er orðið of seint og kröfuhafar hafa náð að selja bankana til nýrra fjárfesta, sem verður auðvitað að stoppa ef við ætlum ekki að missa ábatann frá þjóðinni. Ef að X er ekki sett við G í vor, þá mun þó ekkert svona gerast. Vill einhver bera ábyrgð á því?

Kjartan Örn Kjartansson
Höfundur er varaformaður Hægri grænna, flokks fólksins
og í 1. sæti listans í Reykjavík norður
Veffang: www.xg.is

Athugasemdir eru á ábyrgð þeirra sem þær skrá.

Feykir áskilur sér þó rétt til að eyða ummælum sem metin verða sem ærumeiðandi eða ósæmileg.

Smelltu hér til að tilkynna óviðeigandi athugasemdir.

Fleiri fréttir