Haraldur Benediktsson – endurnýjað traust

Leiðinlegasti þátturinn í stjórnmálastarfi að mínu mati er keppni milli samherja og vina um sæti á framboðslista og þá sérstaklega prófkjör. Jafn nauðsynleg og sjálfsögð og þau geta verið draga þau oft fram neikvæðustu hliðar stjórnmálanna.

Nú eru Sjálfstæðismenn í kjördæminu í prófkjörsbaráttu þar sem Haraldur Benediktsson og Þórdís Kolbrún Gylfadóttir takast á um fyrsta sæti framboðslistans fyrir Alþingiskosningarnar í september. Við verðum að vona að baráttan á milli þessara góðu þingmanna og stuðningsmanna þeirra verði málefnaleg og drengileg allt til enda. Þórdís Kolbrún sækist eftir því að velta Haraldi úr 1. sæti listans. Hún hefur fullan rétt til þess og gerir það á sínum forsendum en enginn á neitt sæti frátekið í prófkjöri. Hún er varaformaður Sjálfstæðisflokksins og hefur staðið sig vel sem ráðherra. Hún hefur sýnt mikið æðruleysi og yfirvegun sem ráðherra ferðamála á erfiðum tímum og vaxið í starfi. Hún er framsýn og áræðin og hefur margt til að bera sem prýðir góðan stjórnmálamann.

Haraldur hefur líka staðið sig sérlega vel sem foringi Sjálfstæðismanna í kjördæminu. Hann hefur verið vakinn og sofinn yfir hagsmunamálum þéttbýlissvæða jafnt og hinna dreifðu byggða og leitt áfram mál s.s. lagningu ljósleiðara og vegamál og staðið þétt með hagsmunum íbúa kjördæmisins varðandi opinbera þjónustu. Haraldur hefur sýnt í forustuhlutverki sínu í fjárlaganefnd Alþingis að hann kann mjög vel til verka og nær að vinna vel með samstarfsmönnum í meirihluta og þeim sem skipa minnihluta enda nálgast hann mál af sanngirni og á málefnalegan hátt.

Ég kynntist Haraldi sérstaklega vel þegar hann var í lykilhlutverki við að verja Háskólann á Bifröst og hina háskólana í kjördæminu, LBHÍ og Hólaskóla. Að þessum skólum var hart sótt og fjárveitingar til Háskólans á Bifröst lækkaðar verulega og svo virtist sem vilji yfirvalda stæði til að loka skólanum. Haraldur var sá sem ég, þá rektor skólans, gat alltaf leitað til og alltaf fengið fullan stuðning við að koma fjárveitingum til skólans í eðlilegt horf. Háskólinn á Bifröst var kominn á góðan stað með metfjölda nemenda og á fjárhagslega góðum grunni þegar ég lét af starfi rektors á síðasta ári.

Ég tel að Haraldur sé almennt í kjördæminu í góðu áliti sem alvöru stjórnmálamaður og mikilvirkur þingmaður. Allir sem ég hef talað við hvar í flokki sem þeir standa bera honum vel söguna og hann á virðingu þeirra. Ég man ekki eftir því að hafa heyrt Harald sjálfan hallmæla nokkrum manni og hann getur unnið með öllum.

Í prófkjörinu þurfa Sjálfstæðismenn að svara þeirri spurningu hvort þeir telja ástæðu til að afturkalla það traust sem Haraldur hefur haft til að leiða framboðslista flokksins. Ekkert af verkum Haraldar finnst mér gefa tilefni til þess Þvert á móti er mikil ástæða til þess að endurnýja þetta traust sem honum hefur verið sýnt.

Ég álít að það sé enginn ósigur fyrir Þórdísi Kolbrúnu þótt hún nái ekki kjöri í fyrsta sætið og verði áfram í öðru sæti. Traust til hennar yrði endurnýjað. Staða hennar sem ráðherra og varaformaður Sjálfstæðisflokksins yrði óbreytt. Þórdís Kolbrún á vonandi eftir að vera lengi áfram í stjórnmálum og láta til sín taka. Staða hennar minnir mig að nokkru leyti á stöðuna í Norðurlandskjördæmi eystra á sjöunda áratugnum þegar Jónas Rafnar var í efsta sæti framboðslistans en Magnús Jónsson var í öðru sæti. Magnús varð fjármálaráðherra 1965 þegar Gunnar Thoroddsen varð sendiherra í Kaupmannahöfn en í kosningunum 1967 skipaði Magnús áfram annað sæti framboðslistans (og varð svo varaformaður Sjálfstæðisflokksins á árinu 1973). Engum datt í hug að það væri verið að setja Magnús niður þótt Jónas Rafnar skipaði áfram fyrsta sæti framboðslistans.

Ég hvet Sjálfstæðismenn til að taka þátt í prófkjörinu og að ganga þannig fram í baráttunni að framboðslistinn verði samhentur og einbeittur í að afla flokknum stuðnings í kosningunum í september.

Vilhjálmur Egilsson