Menningarglíma eðlisfræðinema :: Áskorandinn Gunnar Sigurðsson - brottfluttur Króksari

Gunnar Þórðarson afi minn stóð vaktina í lögreglunni á Sauðárkróki með Jóni frá Fagranesi um árabil. Áratugum síðar kynntist ég Jóni Marz, afabarni hans, á skólabekk í FNV. Skemmtileg tilviljun að við höfum báðir nafnið frá öfum okkar. Ég þakka honum fyrir að draga mig út á ritvöllinn og vona að sama skapi að lesendur fyrirgefi honum.

Ég bjó fyrstu tuttugu ár ævinnar á Króknum með öllu tilheyrandi: Allir skólarnir, körfubolti með Tindastóli, golf á Nöfunum, Gubbi að kenna tónmennt, dorg á bryggjunni, Skagfirðingabúð, sveitaböll með Geirmundi, skála og syngja! Allur pakkinn nema hestarnir, hef lítið farið á bak. Flutti síðan í bæinn tvítugur og lærði rafmagns- og tölvuverkfræði í HÍ. Kláraði síðan í Bandaríkjunum og flutti þá á yfirráðasvæði KR þar sem ég bý í dag með þremur börnum og einni konu.

En að efninu. Ferðasögur tíðkast nú á síðum Feykis. Það er því við hæfi að rekja ferðasögu eðlisfræðibrautar FNV til Póllands vorið 2002. Stærðfræðigreining hefur sjaldnast trekkt að húsfylli og þannig var það á þessum tíma, fámennt en góðmennt. Kristján Bjarni Halldórsson kenndi hópnum á þessum tíma. Honum tókst að kría út styrk fyrir menningarð- og fræðsluferð fyrir hópinn. Úr varð að undirritaður, Jón Marz Eiríksson, Kári Arnar Kárason, Palli Kamel, Þorbjörg Snorradóttir, Gísli Sigurðsson og Guðni Hilmarsson, ásamt Kristjáni Bjarna, héldu til Póllands um vorið. Til gamans má geta að Kamel viðnefnið fékk Palli þar sem hárliturinn skipti litum eins og á kameljóni.

Ferðin hófst 9. mars en af ferðalaginu út er fátt að segja. Þó minnist ég þess að mér þótti nýmæli að fá rauðrófu í matinn í pólska legg flugsins. Við lentum í Varsjá og héldum rakleitt til Kraká þar sem við dvöldum í útjaðrinum næstu daga. Þar hittum við fyrir hópa frá Póllandi, Portúgal, Ítalíu, Grikklandi og Hollandi. Næstu daga var dagskrá þar sem fólk kynntist hvert öðru og hóparnir kynntu menningu síns lands.

Í því skyni tókum við með okkur KS hangikjöt og hrærðum saman uppstúf. Hákarlinn var svo með í för. Lambakjötið úr kaupfélaginu rann vel niður en hákarlinn síður. Á kvöldin voru skemmtiatriði með þjóðlegu ívafi. Við kynntum þjóðaríþróttina glímu. Jón Marz hafði þá æft íþróttina um árabil og kunni tökin. Þar sem tvo þarf til í glímu tók undirritaður að sér að klæðast leðurbelti ásamt Jóni.

Atriðið var þaulæft: Eftir létt stig fram og til baka skyldi Jón taka hælkrók og leggja andstæðinginn í gólfið. Við stigum á sviðið og fjölþjóðlegur áhorfendaskarinn fylgdist í andakt með þegar þessi spennandi viðureign hófst. Glímukappanum óx þá ásmegin og í stað hins þaulæfða hælkróks tók hann sniðglímu á lofti. Ég hentist upp í loft og flaug um sviðið um stund. En allt sem fer upp kemur niður aftur á hart parket. Þannig endaði það í þetta skiptið og áhorfendur hrifust af þessari glæsilegu íþrótt okkar.

Meðan á ferðinni stóð heimsóttum við miðbæ Kraká og þjóðgarðinn í Tatrzanski sem er í fjallgarði við landamærin að Tékklandi. Virkilega fallegt hvoru tveggja og óhætt að mæla með heimsókn. Við skoðuðum einnig útrýmingarbúðirnar í Auschwitz-Birkenau. Þaðan fer enginn ósnortinn. Hópurinn hélt svo heim á leið að viku liðinni og öll komum við nokkuð fróðari heim.

Ég skora á hinn litríka Pál Jens Reynisson að taka við pennanum.

Áður birst í 31. tbl.  Feykis 2022.