Takk haus! :: Áskorandinn Hrafnhildur Víglundsdóttir, frá Dæli í Víðidal

Hæ, ég heiti Hrafnhildur. Ég er með ADHD. Hausinn á mér er gerður til að finna endalausar lausnir við vandamálum. Búa til ferla sem láta hlutina ganga betur og hraðar fyrir sig. Ég er, já eða var brjálæðislega góð í að gera marga hluti í einu. Ég finn mjög sterkt, ekki bara mínar tilfinningar heldur allra annarra líka.

Það hefur stundum komið mér í vandræði því að fyrsta viðbragð er að bjarga og hjálpa. Ég hef í gegnum ævina oft fundið mig á kafi í aðstæðum sem hafa í raun ekkert með mig að gera, ég er bara komin í björgunargallann og ætla mér að redda þessu. Fólk nefnilega skiptir mig máli og hefur alltaf gert. Sérstaklega fólkið sem er komið inn fyrir skelina mína og mér þykir vænt um.

Mér hefur alltaf fundist ofboðslega erfitt að hugsa til þess að einhverjum gæti hugsanlega þótt ég leiðinleg, eða verið illa við mig. Hausinn á mér hefur verið sérstaklega frábær í að hjálpa mér að hafa áhyggjur af þessu. Takk fyrir það haus!

Ég er eldklár og var frábær námsmaður enda heilinn minn þeim hæfileikum búinn að geta skilið, sorterað og munað ótrúlega mikið í stuttan tíma. Ég massaði prófin alltaf, en ef þú spurðir mig um námsefnið viku eftir próf er afar líklegt að ég hafi horft á þig tómum augum. Heilinn var búinn að henda upplýsingunum úr ruslinu, hann þurfti að nota plássið í annað. Það var ekki að sjá utan á mér að í höfðinu á mér væru 500 verkstjórar sem allir töluðu í einu. Ég var róleg, kurteis, ábyrgðarfull, vinnusöm, afar samviskusöm...Jesús minn hvað ég var samviskusöm.

Vissir þú að þannig birtist ADHD oft hjá stelpum, í samviskusemi, brjálaðri vinnusemi, ofurathygli á viðfangsefnið, ofhugsunum og endalausum kvíða? Við erum góðar að taka ábyrgð og fáum því oft mikla ábyrgð. Það er ekki endilega gott fyrir okkur.

Okkar skjól er oftar en ekki í einhvers konar sköpun því þar getum við slökkt á heilanum og búið til okkar ævintýraheim. Ef við fáum ekki tækifæri til að skapa í raunheimum sér heilinn okkar um að skapa fyrir okkur. Stundum búum við meira í ævintýraheimum sem höfuðið býr til en í því lífi sem við fæddumst inn í. Það er bara oft svo miklu friðsælla að búa þar. Ég hef stóran part af lífinu átt annað líf í höfðinu sem ég gat alltaf flúið til. Þetta er góður eiginleiki fyrir listamann að hafa, en stundum „pínulítið“ til trafala. Takk haus!

Ég veit ekki alveg af hverju ég er að segja ykkur þetta. Kannski er ég að biðja ykkur um að passa upp á samviskusömu stelpurnar ykkar. Það að vera dugleg þýðir ekki endilega að manni líði vel. Að geta tekið ábyrgð þýðir ekki endilega að maður eigi að fá endalaust af henni. Geymdu þetta bak við eyrað, frá mér til þín. Ég hugsa svo margt...takk haus!

Ég skora á Helgu Hinriksdóttur í Noregshreppi að skrifa næsta pistil.

-----

Áskorendapennar eru á þremur svæðum þ.e. í sitt hvorri Húnavatnssýslunni og í Skagafirði og gengur út á það að skorað er á annan á sama svæði eða tengist því á einhvern hátt. Vel hefur gengið að halda keðjunni óslitinni en einstaka sinnum kemur það fyrir að hún slitnar og þarf þá að finna nýjan til að koma áskorandapennanum af stað á ný og það er hún Hrafnhildur að gera í þessum pistli og fær þökk fyrir frá Feyki.

Áður birst í 11. tbl. Feykis 2022